Kars'ın gülen adamı

Kars'ın gülen adamı

KAFKAS HABER AJANSI / BEDİR ALTUNOK / ÖZEL HABER

Kars'ın Digor ilçesine bağlı Arpalı köyünde bakkal dükkanı işleten ve aynı zamanda çiftçilik yapan Kasım Can (48), attığı hunharca kahkaha ile etrafındakileri gülme krizine sokuyor. Her gülüşünde ve kahkahasında köy halkı da ona eşlik ediyor. Doğuştan sesli güldüğünü ağladığını ise hiç hatırlamadığını belirten Can, "Babam öldüğünde bile güldüm. Gülmesem patlarım" dedi.

Digor ilçesine 30 kilometre uzaklıktaki, 112 hane ve 930 nüfuslu Arpalı köyünde yaşayan Kasım Can, attığı kahkaha ile çevresinde, "Gülen adam' olarak tanılıyor. Evli ve 6 çocuk babası olan Kasım Can, içten ve samimi olan gülme şekliyle vatandaşın dikkatini çekiyor. Taziye evine gittiğinde herkesinden yanından kaçtığını söyleyen Kasım Can, "Babam öldüğünde bile kahkaha ile gülüyordum. Ablam, 'Bari böyle bir günde gülme' dedi. Bende, 'Gülmesem patlarım' dedim. Bir yere taziyeye bile gitsem kendimi tutamıyor ve kahkahayı basıyorum. Benim yanımdakilerde ister istemez gülüyor. Cenaze sahibine ayıp olmasın diye ben gittiğimde orada kimse kalmıyor. Bir gün hastanenin acil servisine hasta götürdüm. Yatakta acılar içinde olanlar benim gülmemle birlikte acılarını unutup hastane personeli ile birlikte kahkaha atmaya başladı. Köyümüzde de bir kanser hastası var. Kendisine iyi geldiğim için sık sık yan yana gelip muhabbet ederek ağrılarını biraz olsun unutuyor. Ağladığımı hiç hatırlamam. Allah gülmekten kimseyi ayırmasın" diye konuştu.

Trafik cezası yediğinde, icralarla karılaştığında bile gülmekten kendini uzak tutamadığını, askerde bile gülmesinin yüzünden çok dayak yediğini belirten Kasım Can, “Bir gün bana trafik cezası kestiler. Ben gülmeye başlayınca polisler şaşırdı. Bende ‘ne yapayım gülmeden duramıyorum. Cezamı da yedim ama gülüyorum ne yapayım’ dedim. Bir gün arkadaşımla Digor Ziraat Odası’na gittik. İcra kağıdı gelmişti. Ben bunu görünce güldüm. Arkadaşım bana ‘niye gülüyorsun’ dedi bende ‘böyleyim işte gülmeden duramıyorum. Sen ceza yedin ben güldüm. Kendimde ceza yesem gülüyorum’ dedim. Askerdeyken bir yakınım bana mektup göndermişti. Mektup ta ‘bak çok gülme dayak yersin’ diye yazmıştı. Ben yine duramadım ve hem dayak yedim hem güldüm. Benim hayatım böyle renkli geçiyor. İsterim ki herkes gülsün” şeklinde konuştu.

Kasım Can, morali bozuk olan arkadaşlarının kendisini cep telefonuyla arayarak gülmesini istediklerini anlatarak, “Ben böylece telefonda bile onlara moral dağıtıyorum. Gece yarısında bile arayanlar oluyor bende gülmeye başlıyorum. Eşim bile uykudan uyanıyor. Ama ne yapsın o da alıştı. Çok mutluyuz. Gülerek vaktin nasıl geçtiğini bile anlamıyoruz.” dedi.

Annesini çok küçük yaşlarda iken kaybettiğini babasının ise 13 yıl önce öldüğünü hatırlatan Kasım Can, 7 kardeşinin, eşinin ve çocuklarının kendisi ile birlikte gülmeyi sevdiğini söyledi. Kendisi ile beraber insanların güldüğünü görünce daha çok güldüğünü söyleyen Can, "Bu gülüşüm herkese bulaşsın istiyorum. Dünyanın ve insanların hele bugünlerde gülmeye çok ihtiyacı var" dedi.

Eşinin kahkahalarına alıştıklarını artık güldüğünde çocukları ile birlikte ona eşlik ettiğini söyleyen Yüksel Can ise, "Gülmeyi çok seven biri değildim. Kasım sayesinde bize de bulaştı. Kendisini hiç üzgün ve ağlarken görmedim. Onun hayata baktığı bu pozitiflik ister istemez bize de yansıyor. Onun için bizim evde üzüntüye yer yok" diye konuştu.

Yüksel Can, daha sonra şöyle konuştu:

Eşim gece-gündüz gülüyor. Kendisini komşularımızda çok seviyor. Kim köye gelse eşimin gülüşünü görmemiş gitmiyor. Biz 20 yılık evliyiz ve ben bu vaktin nasıl geçtiğini bile anlayamadım. Sanki 20 günmüş gibi geliyor. Eşim benimle evlenmeden önce başka bir köye ailesiyle birlikte kız istemeye gitmiş. Eşim çok gülüncü kızın ailesi kızlarını vermemişler. Sonra gelip beni istedi babası. Zaten akraba sayılırız. Ben kendisiyle evlendiğim için çok mutluyum. Çok güzel bir evliliğimiz var. Hayatımız böyle gülerek geçti. Çocuklara karşı da bana karı da son derece iyi birisi. Hepimiz memnunuz. Gülmesine de alıştık artık”

(BA-BA-S) GAZİ KARS (KHA) / KAFKAS HABER AJANSI / BEDİR ALTUNOK